Sebep Sen

Icim de tükendi, hayallerim gibi...

Olmayacak kisiyi beklemekten, imkansizi istemekten yorgun düstü ruhum.

Hücrelerime kadar isleyen birini hayatimdan cikarmak gibi bir derde düstüm su aralar.

Istemesem de, istenmedigim icin unutmaliydim onu, bitirmeliydim icimdekini bir daha hatirlamamacasina.

Kolay olmayacakti...

Ona dair kurdugum hayallerden bir mezarlik dogacakti simdi. Cok isterdim inan; bir kere de olsa, defalarca ölecegimi bilsem de onun kalbinde yerim oldugunu hissedebilmeyi...

Ölmüstüm zaten, onu sevdigimde defalarca ölmüstüm.

Paramparcaydim.

Onunla bir olamadik ama bir hic de olmayacaktik.

Unutmaliydim her seyi...

Icimde defalarca öldürsem de kendimi, hak ettigim seyleri yasamak icin defalarca daha öldürmeliyim hayallerimi de...

Öyle iste.

Bir gün ben bitmis, tükenmis ne varsa, onlarin külünden yeniden dogacagim, ona dair hicbir sey birakmadan...


Ich bin innerlich verzehrt, wie meine Träume ...

Ich bin müde und deprimiert, um auf den eizigen zu warten, um um das Unmögliche zu bitten, auch meine Seele ist ermüdet.