Celiski

Yanilmistin... Zaten hep yanilirdin. O günden bugüne gecen yillar boyunca tüm arzularimda yanildin. Ömrüm boyunca sadece bir seylere inanmak ve baglanmak istedim dostum. Derinlemesine düsünmeden... Uzun uzadiya degil kestirmeden... Her begenir gibi oldugu seye süper diyen beyaz yakali gibi üstünkörü... Derinligin caydiriciligindan ötürü... Misal kacaklik gibi bir vasati sevmek istedim, vasata sarilmak, vasati koklamak istedim. Cabalarimizin ve cabalayanlarimizin imkansizligini bildim. Onlari beceriksizliklerinden, basarisizliklarindan sarmak istedim.

Doksanli yillarin sonu... Yolunu kaybetmis bir ülke ve bircok benzeri gibi yasadigi toplumla hesaplasma cabasinda yolunu kaybetmis bir delikanli. Cevresindeki herkes, her seyin hizla degistigini düsünüyor; oysa yaklasmakta olan esas degisime kendilerini hazirlamaktan baska bir sey yaptiklari yok.

Secim otobüslerinin masum duygulari solladigi yollarda, kavurucu Akdeniz günesi altinda kacak bir hayat ne kadar sürdürülebilir ki... Iyi bir yol arkadasi yoksa...

Celiski, son yillarin cesur kalemi Baris Inceden zülfüyare dokunan bir roman...