Chyba strzele focha

Kontynuacja glosnego debiutu Mikolaja Milcke "Gej w wielkim miescie".

Podobnie jak czesc pierwsza, tak i druga nasycona jest olbrzymia dawka humoru, ktory zmiekcza poruszane w niej trudne tematy. I chociaz kazda z czesci mozna przeczytac niezaleznie, to jednak warto siegnac po obie.

Bohater, student drugiego roku dziennikarstwa, nie jest juz zagubiony w warszawskich realiach. A przynajmniej tak mu sie wydaje... Zna swoja wartosc i wlasne oczekiwania. Znalazl tez milosc. Wielka, spontaniczna, ale zarazem dojrzala. I gdy wydaje sie, ze nic nie moze zmacic tej idylli, pojawia sie Marta, matka jego partnera, ktora za cel obrala sobie doprowadzenie do rozpadu zwiazku syna. Na domiar zlego budza sie demony przeszlosci. Negatywnie nastawiony do orientacji syna ojciec odmawia finansowania jego studiow. Glowny bohater znow stoi na rozdrozu. Nie wytrzymuje, ma dosc swojej orientacji, chce byc "normalny" i zapisuje sie na terapie leczenia z homoseksualizmu. Czy uda mu sie wygrac z natura? Czy homoseksualizm rzeczywiscie mozna leczyc jak chorobe?

Wiele dzieje sie tez w zyciu pozostalych bohaterow. Rozpaczliwie - czesto na oslep - szukaja milosci, biora sluby, rodza im sie dzieci. Z beztroskiej mlodziezy staja sie powoli doroslymi, w pelni uksztaltowanymi ludzmi.

Rosnie w narodzie oczekiwanie na proze, ktora jest blisko wspolczesnych realiow. Taki portret mlodych, z ich oczekiwaniami i ambicjami. I, prosze bardzo, mamy zbiorowego ,,focha". Mamy rowniez cala mase wiekszych i mniejszych problemow geja w wielkim miescie znanego nam z wczesniejszej powiesci. Wszystko to napisane konkretnie, wartko i zabawnie. Heterycy popodgladaja w ksiazce rozne smaczki, heteryczki poczytaja sobie o ladnie ubranych, pachnacych i kompletnie nimi niezainteresowanych chlopcach, a cala masa roznoplciowych odnajdzie, byc moze, samych siebie.

Sylwia Chutnik