Zawarte w tym tomie sztuki: "Lysa spiewaczka", "Lekcja" i "Krzesla" naleza do najwybitniejszych utworow pisarza. Nieprzemijajaca swiezosc mysli Eugene'a Ionesco i jego moc chwytania czytelnika za trzewia wynikaja po czesci ze swoistej formy jego dziel, w ktorych manifestuje sie zarowno jego nieokielznane poczucie humoru, jak i sklonnosc do nihilizmu. W swoim pisarstwie nieodmiennie walczyl o prawa czlowieka, zagubionego w odhumanizowanych strukturach wspolczesnego spoleczenstwa. Porzucil jednak logiczny rozwoj watku i postaci, zastepujac to anarchistyczna forma okrutnej komedii. Jej bohaterowie, nieograniczeni wymogami tradycyjnej narracji, dryfuja po obrzezach ustanowionych porzadkow i obnazaja ich kruchosc, ich iluzorycznosc.