Pokoj kolysanek

Ta historia ma swoje korzenie w rzeczywistosci. Wszystko zaczelo sie w 2005 roku, kiedy David Deutchman, emerytowany nauczyciel rozpoczal rehabilitacje w jednym ze szpitali w Atlancie. Pewnego dnia, po skonczonych zabiegach, zatrzymal sie na oddziale dzieciecym i stanal za szyba, ktora oddzielala go od noworodkow. Nie mogl oderwac wzroku od maluchow, az w koncu zapytal pielegniarke, czy dla osoby w jego wieku nie znalazlby sie w szpitalu jakis wolontariat. Wtedy tez po raz pierwszy wzial na rece malucha, ktory zanosil sie placzem i trudno bylo go uspokoic. Dziecko, glaskane i przytulane przez przypadkowego czlowieka, zasnelo w koncu w jego ramionach. David zostal zatrudniony w szpitalu jako profesjonalny "przytulacz" noworodkow, ktore z roznych powodow nie mogly wrocic do domu. I robi to nadal, nieprzerwanie od dwunastu lat...
"Pokoj kolysanek" jest inspirowany ta wlasnie historia.
Joachim ma osiemdziesiat piec lat i pracuje w jednym ze szpitali polozniczych jako wolontariusz. Pomaga wczesniakom przetrwac najtrudniejsze chwile, tulac, glaszczac i opowiadajac im historie swojego zycia. Najczesciej pojawia sie w nich jego najwieksza milosc, ktora zawiodl bardziej niz siebie samego.
Joachim i Helena, Marysia i Maria, Marta i jej maz, ktory nie radzi sobie z rzeczywistoscia - wszyscy oni w "pokoju kolysanek" beda szukac odpowiedzi na pytania, czy mozna odzyskac stracone marzenia i oswoic tesknote za tym, co bylo? Co w zyciu jest najwazniejsze i jak cenne potrafia byc wspomnienia? Czy milosc ma wiek? Czy kiedykolwiek sie konczy? Dwadziescia cztery dni grudnia moga zmienic wszystko. A cudem nie zawsze jest prezent pod choinka.