Cienie w mroku

Mrozaca krew w zylach powiesc grozy, dzialajaca na wyobraznie poprzez opisy arktycznych pustkowi i umyslu zlapanego we wlasna pulapke.

\"Daily Mail\"

Jest ich pieciu. Gruby Algie, ciemnowlosy Hugo, Teddy z wylupiastymi oczyma, przystojny Gus i ubogi Jack, ktory musial pozegnac sie z marzeniami o zostaniu fizykiem na rzecz pracy w fabryce papeterii. Latem 1937 roku wyruszaja na roczna wyprawe badawcza na Spitsbergen. Dla Jacka to ostatnia szansa, by zrobic cos z beznadziejnym zyciem. Ekspedycje od poczatku przesladuje pech i do spokojnej zatoczki Gruhuken grupa nie dociera w komplecie. Stary kapitan odradza zakladanie obozu w tym miejscu, ale przybysze ignoruja jego ostrzezenia. Gdy slonce po raz ostatni wzejdzie nad horyzontem i rozpocznie sie dluga noc polarna, Jack zostanie sam. Calym jego swiatem stana sie arktyczne przestrzenie, trzeszczacy lod i przytlaczajaca cisza. Cos kryje sie w mroku. Cos zlego. Cos, co nie jest tylko wytworem jego wyobrazni.

Zachwycajace! Wyobrazcie sobie polaczenie Jacka Londona ze Stephenem Kingiem. Ta powiesc wyznacza nowy gatunek: literature przyprawiajaca o gesia skorke.

Jeffrey Deaver

Najlepszym sprawdzianem dobrej historii o duchach jest bez watpienia uczucie paniki podczas czytania w lozku o polnocy. W polowie powiesci zdalam sobie sprawe, ze boje sie wyjrzec przez okno. To sie nazywa pisarski sukces.

Emma John, \"The Observer\"<\/P>"