Pedagogika spoleczna jako jedna z subdyscyplin pedagogicznych uprawianych w Polsce liczy juz przeszlo sto lat, w czasie ktorych znaczaco sie zmieniala. W jej historii mozemy wskazac na okres ksztaltowania sie i wyodrebniania z innych nauk spolecznych oraz istnienia warunkowanego okreslonymi przemianami spoleczno-politycznymi, co generowalo specyficzne drogi i etapy jej rozwoju. To czas jej tworcow i przedstawicieli - osob podejmujacych badania naukowe, ale takze realizujacych specyficzna praktyke wychowawcza. Rozwoj instytucjonalny pedagogiki spolecznej jest wiec bardzo wyrazny, ale takze zroznicowany, bo choc zachowuje ona caly czas swoja okreslona ontologiczna i epistemologiczna tozsamosc, to jednoczesnie na jej gruncie pojawiaja sie roznorodne nowe rozwiazania.
Niniejsze opracowanie poswiecone charakterystyce pedagogiki spolecznej, problematyce jej rozwoju, prezentacji pogladow jej tworcow i glownych przedstawicieli, a takze wypracowanych na jej gruncie koncepcji, wpisuje sie w istniejace juz w tym wzgledzie badania i prowadzone analizy.
Polecamy wyjatkowa serie 11 autorskich podrecznikow akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce autorstwa prof. Czeslawa Kupisiewicza, prof. Ewy Wysockiej, prof. Miroslawa J. Szymanskiego, Jolanty Szempruch, prof. Bronislawa Siemienieckiego, prof. Boguslawa Sliwerskiego i innych: