Sto jedenascie wierszy

Gottfried Benn (1886-1956) uchodzi od czasu smierci Rilkego za najwybitniejszego poete niemieckiego XX wieku. Debiutowal przed pierwsza wojna skandalizujacymi wierszami w duchu wczesnego ekspresjonizmu i zyskal znaczaca pozycje literacka w Republice Weimarskiej. Po krotkotrwalym akcesie w 1933 roku do ruchu narodowosocjalistycznego wycofal sie z zycia publicznego, zostal oskarzony o uprawianie poezji rozkladowej i w koncu oblozony zakazem publikowania. Mimo to nadal spotykal sie z atakami ze strony pisarzy emigracyjnych, a powojenne wladze okupacyjne umiescily go na liscie denazyfikacyjnej. Dopiero uporczywe starania wydawcow i krytykow, zwlaszcza po powstaniu Republiki Federalnej, przywrocily mu wysoka pozycje w zyciu duchowym Niemiec, jako poecie lirycznemu o wielkiej sile oddzialywania i jednemu ze swiadkow epoki.
Wybor poezji Benna, prezentujacy sto jedenascie utworow, w wiekszosci przetlumaczonych na polski po raz pierwszy, zawiera w ukladzie chronologicznym wiersze ze wszystkich okresow tworczosci, poczawszy od 1910 roku, a takze wstep Benna do antologii "Lyrik des expressionistischen Jahrzehnts", stanowiacy jego credo poetyckie. Wyposazony jest w obszerna kronike zycia poety i szczegolowe informacje bibliograficzne. Tom ukazal sie w ramach Kolekcji Niemieckiej Poezji Klasycznej w przekladach Andrzeja Lama.