Reka, ktorej nie kasasz (INNA EUROPA INNA LITERATURA)

Zamiast opaslej powiesci - zaledwie kilkadziesiat stron.
Zamiast wciagajacej fabuly - urzekajaca opowiesc o najwazniejszych rzeczach: zapachach, smakach dziecinstwa, powiedzeniach babki, a takze o Historii, niedawnych konfliktach balkanskich.
Bohaterka "Reki..." wyemigrowala juz z Albanii (patrz: "Kraj, gdzie nigdy sie nie umiera") i teraz podrozuje od "lepszej" do "gorszej" Europy, z Paryza do Sarajewa, ale ta podroz to rowniez podroz w glab czasu i wlasnej przeszlosci.
Pretekstem do niej sa odwiedziny u przyjaciela, ktory utracil chec do zycia. Podobnie jak inni przedstawiciele Balkanow, czy to emigranci, czy ci, co zostali na miejscu, dotkniety jest inercja, poczuciem rezygnacji, efektami balkanskiej traumy.
Przesycona doglebna melancholia, przejmujacym poczuciem niezadomowienia, rozpacza "Reka, ktorej nie kasasz" to, jak nader trafnie napisal jeden z wloskich krytykow, "mala wielka ksiazka".