Zona Adama

Adam i dwie zony.
Adam nie zyje. Wpadl pod tramwaj. O jego smierci mowiono w Wiadomosciach i w Panoramie. Byl w koncu, jako krytyk i publicysta, dyzurnym intelektualista kraju. Mial piecdziesiat lat, byl megalomanem.
Pierwsza zona - Rita, psychoterapeutka. Znienawidzone imie dostala na pamiatke po Ricie Hayworth, by byla wyzwaniem i kara dla mezczyzn. Zakochiwala sie w nich i odkochiwala jak w ksiazkach, piosenkach czy wierszach. Ale naprawde zalezalo jej tylko na kobietach. I tylko ich naprawde sie bala.
Druga zona - Anna, redaktorka. Kobieta-bandaz, jak sama siebie okreslala. Zyjaca gdzies z boku, poza decyzjami. I zawsze w cieniu pierwszej zony.
Monika Rakusa po mistrzowsku wplata w polska rzeczywistosc mityczna opowiesc o Lilith i Ewie - dwoch antagonistycznych uosobieniach kobiecosci, z ktorych te pierwsza kultura patriarchalna skazala na wieczne wygnanie. Subtelna i mocna opowiesc o odnajdywaniu utraconej kobiecej jednosci i szczescia.

Zone Adama mozna oczywiscie czytac przez pryzmat feministycznego dyskursu o wykluczeniu - jednak jest to przede wszystkim przypowiesc o strategiach przetrwania w nieprzyjaznym swiecie, w ktorym zarowno bunt, jak przystosowanie okazuja sie nieskuteczne. Rakusa stawia pytania (i diagnozy) ponure i nieprzyjemne - dlatego z reguly omijane przez dzisiejsza literature.
Piotr Bratkowski