Ekspresjonizm w teatrze niemieckim (THEATROTEKA)

Glowna fala ekspresjonizmu przypada na drugie dziesieciolecie XX wieku. W ciagu zaledwie kilku lat ekspresjonizm stopniowo zawladnal wszystkimi obszarami sztuki. Ale juz w roku 1920 Wilhelm Worringer zapowiadal jego koniec, a rok pozniej Yvan Goll obwiescil smierc ekspresjonizmu. Dramat i teatr ekspresjonistyczny wykraczaja poza te waskie ramy, z jednej strony znajdujac inspiracje we wczesniejszej tworczosci dramatycznej i zjawiskach zwiazanych z reforma teatru, z drugiej zas wlasciwe ekspresjonizmowi srodki wyrazu scenicznego widoczne sa takze w pozniejszych inscenizacjach. [...] trudno jest traktowac niemiecki ekspresjonizm w teatrze jako nurt jednorodny, calkowicie spojny, okreslajacy sie w jakims nadrzednym manifescie czy programie i posiadajacy wspolny arsenal srodkow wyrazu oraz strategii artystycznych. A mimo to stwierdzic wypada, ze wlasnie w dramacie i teatrze ekspresjonizm wyrazil sie najpelniej, w sposob dojrzaly i kompleksowy, i w tych wlasnie dziedzinach przyjal postac najbardziej radykalna, wywierajac wplyw na rozwoj pozniejszych form dramatyczno-teatralnych.