Pelnia architektury

Zbior esejow wybitnego architekta, jednego z wspoltworcow modernizmu, zalozyciela Bauhausu. W przystepnych, eleganckich i pelnych pasji tekstach autor skupia sie na najwazniej-szych dla niego zagadnieniach: jaka jest rola architekta we wspolczesnym swiecie? W jaki spo-sob rozwijac sie jako projektant? Co powinno byc ambicja mlodych tworcow? Czym byl Bau-haus? Napisana w rozkwicie ery przemyslowej ksiazka jest zaskakujaco aktualna w poczatkach ery cyfrowej, zwlaszcza w naszym kraju. Gropius podkresla wage wszechstronnego wyksztalcenia oraz praktyki, zacheca do odejscia od sterylnego swiata architektonicznych pracowni, postuluje rozwoj urbanistyki, ktory moglby zawstydzic wspolczesnych decydentow. Nowoczesnosc Gropiusa jest madra, wrazliwa, demokratyczna w najszlachetniejszym znaczeniu tego slowa: ksiazka zrywa z technokratyczna wizja modernizmu, pokazujac jego humanistyczne i wrazliwe oblicze.

Pelnia architektury to ksiazka, z ktorej najwiekszy pozytek beda mieli mlodzi architekci (i humanisci w ogole - do jej zrozumienia niepotrzebna jest specjalistyczna wiedza): udowadnia, ze nawet w skomercjalizowanym swiecie warto pozostac idealista; podpowiada, w jaki sposob wykorzystac zapal i wiare we wspolne dobro w codziennej pracy. Pozycja obowiazkowa dla wszystkich, ktorzy watpia, ze to mozliwe.

Walter Gropius urodzil sie w Berlinie w 1883 roku. Jeden z najwybitniejszych architektow XX wieku. Zalozyciel i wspoltworca koncepcji programowej Bauhausu. Studiowal architekture w Monachium i Berlinie. Nieliczne z najwczesniej przez niego zaprojektowanych budynkow nadal istnieja, m.in. zabudowania gospodarcze w Jankowie oraz willa w Drawsku Pomorskim. Naj-istotniejszy wplyw na jego rozwoj miala rozpoczeta w 1907 roku praktyka w pracowni architektonicznej Petera Behrensa, gdzie procz niego pracowali m.in. Le Corbusier oraz Ludwig Mies van der Rohe. Jeszcze przed I wojna swiatowa zaprojektowal (wraz z Adolfem Meyerem) dwa ikoniczne budynki wczesnego okresu modernizmu: fabryke Faguswerk (1913) oraz budynek administracyjny wystawy Werkbundu (1914).

W 1919 zorganizowal w Weimarze uczelnie artystyczna nowego typu, Bauhaus, w ktorej naj-wiekszy nacisk kladziono na wszechstronna i interdyscyplinarna metode ksztalcenia przyszlych projektantow. Gropius podkreslal demokratyczny charakter tej profesji: Bauhaus pod jego przewodnictwem (1919-1928) stal sie najwazniejsza na swiecie uczelnia, w ktorej wypracowy-wano nowoczesne metody projektowania; jej dzialalnosc do dzis wywiera wplyw na kolejne pokolenia architektow. W 1934 roku Gropius opuscil Niemcy, na stale osiadl w USA w roku 1937, gdzie az do emerytury w 1952 wykladal na Uniwersytecie Harvarda. Zmarl w 1969 roku w Bostonie.