Frykcje

Kolejna w Wydawnictwie Sic! powiesc popularnego francuskiego pisarza, autora dobrze przyjetej przez krytyke i czytelnikow W strone niewinnosci (Sic! 2006). I tym razem glownym bohaterem jest mezczyzna: Frykcje sa historia jego zycia od czasu dojrzewania do piecdziesiatki. Powiesc mozna czytac jako "meska" wersje Pianistki Elfriede Jelinek. Bohater, pochodzacy z rozbitej rodziny, wychowany przez matke-alkoholiczke, od ktorej destrukcyjnego wplywu nie jest w stanie sie wyzwolic, opowiada o sobie i innych, szczegolnie kobietach, a chropowaty styl tej opowiesci przywodzi na mysl jezdzenie papierem sciernym po szkle. Stad tytul ksiazki: wedlug slownika "frykcja" (lac. frictio) to "1. zabieg polegajacy na energicznym pocieraniu, powodujacy przenikniecie wcieranej substancji w skore. 2. opor powstajacy w wyniku zetkniecia dwoch ruchomych powierzchni. 3. przen. tarcia, konflikt miedzy osobami".

"Ta ksiazka to sok z Djiana, koncentrat przemocy, nieufnosci wlasciwej zranionym i udaremnionej czulosci. Frykcje sa jednoczesnie brutalne i zmyslowe, klimatem zblizone do 37°2 le matin, ksiazki, ktora przyniosla autorowi slawe. Djian mial szczescie odnalezc wlasny styl, zarazem potoczysty i zrytmizowany. Od czasu do czasu proste przywolanie oceanu, opustoszalej drogi albo czarnego aksamitu nocy nadaje mu nieco miekkosci. Ale to sie zaraz konczy ostrym cieciem. I oto w narozniku strony znajdujemy zakrwawiona koszule... (Pierre Vavasseur, "Le Parisien")