Ksiazka Zofii Tarajlo-Lipowskiej, napisana niezwykle lekkim, atrakcyjnym jezykiem, utrzymana w konwencji humorystycznej gawedy, traktuje o najwazniejszych cechach systemowych czeszczyzny i o relacjach miedzy obu naszymi jezykami. Autorka przybliza czytelnikom czeszczyzne, a robi to ze znawstwem merytorycznym i wielkim pisarskim talentem, sprawiajacym, ze tekst doslownie skrzy sie humorem, a zarazem ujmuje cieplem i uczuciowym stosunkiem do przedstawionej problematyki. Humorystycznej konwencji jest wierna tez w drugiej czesci ksiazki, w ktorej pomiescila zabawne historyjki z zycia wziete - pokazujace, jak latwo mozna sie pomylic, przypisujac polskie znaczenie podobnym czeskim wyrazom lub odwrotnie.