Niezwyciezony

Powiesc Niezwyciezony zajmuje szczegolne miejsce w dorobku Stanislawa Lema. Z kilku powodow. Przede wszystkim jest to batalistyczna space opera - opowiesc o starciu ludzi z powstala samorzutnie na odleglej planecie populacja mikroautomatow niszczacych wszelkie myslenie. Lem jako pisarz wielokrotnie opisywal kosmos i perypetie miedzygalaktycznych podroznikow, rzadko jednak czynil to tak jak w tej powiesci doprowadzajac do otwartego konfliktu zbrojnego. Fabula Niezwyciezonego to wymarzony i niemal gotowy scenariusz wielkiego batalistycznego filmu.
Stanislaw Lem nie bylby jednak soba, gdyby w dynamiczna akcje ksiazki, pelna wybuchow i rozblyskow, nie wplotl waznych pytan o nature tego, z czym zmaga sie zaloga statku kosmicznego. Mechaniczne urzadzenia - takze te stworzone przez czlowieka - nastawione sa w Niezwyciezonym na odruchowa walke az do samozatraty. To do istoty myslacej nalezy zrozumiec obcosc i wyzwolic sie z fatalizmu zniszczenia.

"Niezwyciezony", krazownik drugiej klasy, najwieksza jednostka, jaka dysponowala baza w konstelacji Liry, szedl fotonowym ciagiem przez skrajny kwadrant gwiazdozbioru. Osiemdziesieciu trzech ludzi zalogi spalo w tunelowym hibernatorze centralnego pokladu. Poniewaz rejs byl stosunkowo krotki, zamiast pelnej hibernacji zastosowano poglebiony sen, w ktorym temperatura ciala nie opada ponizej dziesieciu stopni. W sterowni pracowaly tylko automaty. W ich polu widzenia, na krzyzu celowniczym, lezala tarcza slonca, niewiele goretszego od zwyklego czerwonego karla. Kiedy jej krag zajal polowe szerokosci ekranu, reakcja anihilacyjna zostala wstrzymana. Przez jakis czas w calym statku panowala martwa cisza. Bezdzwiecznie dzialaly klimatyzatory i maszyny cyfrowe. Ustala najdelikatniejsza wibracja, towarzyszaca emisji swietlnego slupa, ktory przedtem wypadl z rufy i jak nieskonczonej dlugosci szpada, zanurzona w mroku, popychal odrzutem statek. >Niezwyciezony< szedl z ta sama szybkoscia przyswietlna, bezwladny, gluchy i pozornie pusty.

(fragment ksiazki)