Alfred i Emily

Alfred i Emily to najbardziej osobista i wedlug zapewnien samej autorki - ostatnia ksiazka. Lessing sklada w niej hold swoim rodzicom i calemu pokoleniu naznaczonemu tragicznym doswiadczeniem, ktorym byla I wojna swiatowa. Nie znala swoich rodzicow sprzed wojny, bo ich zycie uleglo gruntownej zmianie w obliczu konfliktu i nigdy juz nie byli tymi samymi ludzmi. Ojciec doznal dotkliwych obrazen i do konca zycia cierpial z powodu kalectwa, matka zas stracila na wojnie ukochanego.
Aby opowiedziec te historie Noblistka zastosowala ciekawy zabieg literacki dzielac powiesc na dwie czesci.
W pierwszej wyobraza sobie i opisuje losy rodzicow takimi, jakie moglyby byc, gdyby wojna nigdy nie miala miejsca. Druga czesc jest poswiecona jest rzeczywistym losom Alfreda i Emily.
Chociaz autorka przedstawia powiesc jako antywojenny manifest, jest ona przede wszystkim poruszajacym studium kobiecych charakterow, bo tez kobiece postaci - poczawszy od matki Lessing - wysuwaja sie w tej historii na plan pierwszy. Doskonale opisana jest obyczajowosc epoki edwardianskiej i moralny gorset, ktory nie pozwalal zaoferowac kobietom nic innego poza rola przykladnej zony i matki.

To ksiazka na wskros kobieca i kobieco subtelna, starajaca sie uchwycic proces emancypacji kobiety w niesprzyjajacych dla niej warunkach.

To madre i poruszajace polaczenie fikcji z prawdziwa historia. Alfred i Emily jest... dowodem na wciaz zywotna forme literacka Lessing.