Yildizlar Sönünce: Her kalp bir gökyüzü tasir icinde, benim gökyüzüm de sendin.

Harf harf seni kalbine yazmayi bilen, satir satir o kalpten silmeyi de bilir.
Tesadüflerin bir araya getirdigi, gecmez sandigim bir asktin sen. Ve benim icin yasamak, seni sevmekti. Sevdikce doyamamak, seni yasadikca hic ölmeyecegini sanmakti. Böyleydim ben, sevince kör, yanimda olunca hic gitmeyecek sanirdim. Seni unutup, silmeye calistikca ne karanliklar gördüm, cok öldüm. Avazim ciktigi kadar bagirirken cok sustum. Böyleydim ben, bir yabanciya dönüstürmeden seni, senin icin ölen de bendim.
Anlamayacaksin biliyorum, neleri kaybettigini, nasil güzel sevildigini bilmeyeceksin.
Sen benden gecerken, el sallayan kocaman bir pismanlik olacak. Hak ettigini bulacaksin Hak ettigin gibi az sevilip, öylesine önemseneceksin. Ve kaybettiklerin arasinda icini en cok yakan da ben olacagim.
Ilk kitabi Yalnizlik Sek Icilir ile büyük bir okur kitlesine ulasan Ahmet Demir, ikinci kitabi Yildizlar Sönünce ile okuyucusuyla bulusuyor.