Cornelius Masalı

Kücük timsahlar yumurtalarindan cikinca, sürünerek nehir kiyisina gittiler. Cornelius ise dik yürüyordu.
Boyu uzayip güclendikce dört ayagi üzerinde pek yürümez oldu. Daha önce hicbir timsahin görmedigi seyleri görüyordu.
Calilarin cok ötesini görebiliyorum diyordu.
Ama digerleri, Ne var bunda diyorlardi.
Baliklari yukaridan görebiliyorum diyordu Cornelius.
Ne olmus öyleyse diyordu digerleri, canlari sikkin.
Böylece bir gün, Cornelius öfkelendi ve gitmeye karar verdi.

Caldecottlu Leo Lionni özgüven, duygular ve kiskanclik konularina egilen bu muzip kitabiyla bizi nehir kenarina götürüyor. Yasananlari okurken Insanlar dogustan getirdikleri özellikleriyle övünmeli midir, Sözlerimiz her zaman duygularimizi yansitir mi, Duygularimizi nasil gösteririz gibi sorularla hasir nesir olup derin konular üzerine sohbet etme imkani bulacagiz. Bir kez daha tesekkürler Lionni.

Corneliusun diger timsahlardan farkli özellikleri vardir. Ama anlattiginda kimseyi etkileyemez bir türlü. Iki ayagimin üzerinde yürüyebiliyorum dediginde Eee, ne olmus yani yanitini alir. Umdugu güzel cümleleri hic duyamaz. Günler böyle gecip giderken, bir maymundan yeni numaralar ögrenir ve timsahlara göstermek ister. Sonuc yine degismez. Derken öyle bir sey olur ki