Seni Allah icin Sevdim

Kalbim; Sen, peygamberim, Kuranim arasinda sayikliyorken, ruhum bir gülde, bir gemide, bir kuyuda, bir atesteydi.
Kimi zaman sabirdi adim. Kuyularin ardinda karanliktayken bile, o karanligin icinde senin isiginin gelecegini bildigimden sabirla beklerdim. Bir kelam etmez, usulca beni aydinlatacagin günü bekler dururdum..
Kimi zaman atesti adim... Ayagima, ellerime, gönlüme baglanan iplerle bir ucurumun kenarinda atese atilmayi beklerken bile gülümsüyordum. Atesler bana su gibi geliyordu Rabbim... O atesi bile senin yarattigini bildigimden, atesler bana bir nur, bir su idi... En azgin alevlerden bile hic korkmazdim... Bedenim yansa ne olurdu Ruhum seninle olduktan sonra bedenimin bir önemi mi vardi
Kimi zaman bir gemiydim... Senin ugruna, sana kavusmak ugruna, tufanda sulara karsi dimdik duruyordum. Ne azgin dalgalardan korkuyordum, ne kasip kavuran o firtinalardan...
Kimi zaman bir güldüm... Her bir dalinda bereketlenen, her bir renge bürünen o güllerin arasinda sakli bir tomurcuktum ben... Güllerin o muhtesem kokusuyla yikanan ruhum, bana peygamberimizi animsatiyordu. Medineyi... Gidemedigim o kutsal topraklarin her bir kokusunu, güllerde buluyordum..
Ervayim ben. Salihin gönlünde sarmasiklara bürünürken, o sarmasiklarla gögün yedi kat üstüne cikmak icin cabalayan bir Ervayim...
Yagmurlar, yagan kar ve bir de cicekler bilir beni... Benim seni nasil sevdigimi