Emare Pusula

Buradayim.
Fisildiyorum, beni duyun.
Sessizlikle savasirken, gürültülere kosan o adam benim; bedenimdeki her izin sorumlusu yine kendimim ama hicbiriniz benim gibi olanlari duymadiniz.
Bagiriyorum, beni duyun.
Gücüme, bedenime, ruhuma yaptigim her seyin sorumlusu kendimim ama hicbiriniz savas verenlere ellerinizi uzatmadiniz.
Haykiriyorum, beni duyun.
Ellerinizi bedenimdeki yanik izlerine dokundurun, parmaklarinizin ucundan aci akarken gözlerimin icine bakin; gercekten görüyor musunuz
Susuyorum, beni duyun.
Beni gercekten duyup gördügünüzde sessizlikte bile beni isiteceksiniz, karanlikta bile bana dokunacaksiniz ve benimle beraber savasmaya baslayacaksiniz, cünkü gördügünüz kisi aslinda ben olmayacagim.
Baskalarinin topraklarinda cürüdüm ve tekrardan yesermek icin kendi topraklarimdan vazgectim. Ben öyle bir yandim ki kimse söndüremedi; kendi külümü yangina cevirmeyi ögrendim.
Büyüdüm. Fisildayan ise gecmisti
Cocuklugunun cürüdügü bu toprakta ekilen her tohum ates cikaracak ve senin ormanini sadece yanginlar besleyecek.