Panikatak Defoldu

Bir panikatagin günlügünden...Günlük hayatta alisveris gibi isleri hep zorlukla gerceklestiriyorum. Sürekli beynimde Sana bir sey olmayacak, sakin ol gibi cümleler ucusuyor. Buna ragmen ellerim titriyor, nabzim deli gibi atiyor, sirtimdan soguk terler akiyor. Titreme ve terleme bir dakika icinde defalarca yer degisiyorlar. Korkulu senelerim süresince ögrendigim egzersiz teknikleri geliyor aklima. Sakince nefes alip vermek, pozitif düsünceler, psikologlarimin sözleri, bu olanlarin hepsinin bedenimin yanlis yorumlamasi oldugunu ve bana hicbir sey olmayacagini hatirlatiyor. Kendime ait bir zekam oldugunu hatirlamama ragmen ve bütün aciklamalarin da bir mantigi olmasina ragmen, bu bilgiler vücuduma ulasmiyor bir türlü. Kafami dagitmaya calisip baska bir sey düsünmeye yöneliyorum. Kendimi kasmis bir sekilde otoparka kadar geliyorum nihayet. Zor olan bir kisim daha var Markete girmek, alisveris yapmak ve bunlari yaparken de bunlari dünyanin en normal seyleriymis gibi davranmak. Cogu zaman bu hislerle oyalanirken geri dönerek aldiklarimi bir köseye birakip marketi terk ediyorum. Arabaya geldigimde panigim gecmis oluyor, fakat günün geri kalan kismini kendini kaybeden olarak ilan etmis oldugumdan, günüm basarisizligimdan dolayi cok kötü geciyor... Ama bazen de panige karsi basarili oluyorum, alisverisimi yapiyor, kasada bekleyip ödüyorum ve kendimi basarili buldugum icin günüm de huzur dolu geciyor. Bu panikatagin günlügünde okunacaklar panik yazilar degil panikatagin yazilari; bir düsüncenin ruhla kapismasi, kazanmak ya da kaybetmek icin oynanan bir oyun.