Sevdiginiz icin kiskancliga kapildiginiz oluyor mu
Peki ya, sevdiginiz icin kendinizi gözden cikardiginiz, var gücünüzle fedakarliklarda bulundugunuz, kendinizi sorgusuzca ugruna adadiginiz, benliginizden caldiginiz zamanlar var mi
Sevdiginiz icin hep bir seylere katlandiginiz, tahammül etmek zorunda kaldiginiz, aci cektiginiz, caresiz hissettiginiz oluyor mu
Böylece giderek sevginin icinde kendiniz olmaktan uzaklastiginizin farkina variyor musunuz
Bütün bunlar sevginin mutlak birer parcasiymis gibi geliyorsa size, sevgi sandiginiz bir hissin icinde kayboluyorsunuz demektir.
Sevgi tahammül etmek degildir, katlanmak, adanmak ve bu yolda benliginizi gözden cikarmak da degildir.
Sevgi parmak izi kadar özgün ama yarattigi sonuclar acisindan evrensel bir etkidir... Bu ugurda herkesin bilgisi, emegi ve düsünce disiplini kisiye özeldir.
Sevgi kendiliginden degildir, ögrenilendir. Dolayisiyla sevgisizlik de ögrenilmis bir eylemdir. Ben sevmeyi seciyorum demek elbette etkili ve iyi bir motivasyon sayilabilir ama katiyen yeterli degildir...
Sevgi icin bilgi, emek, düsünce disiplini ve uygulama cok ama cok gereklidir. Cünkü insan Farabinin de dedigi gibi bilmediginin düsmanidir. Sevgi, insa edilen bir deneyimdir...
Sevgi sandiginiz kusurlari hayatinizdan cikardiginizda geriye emeginizle büyüyen essiz bir mutluluk, güven ve huzur hissi kalacaktir.