Hem Anneyim Hem Insan

Insan aciz ve zayiftir. Kendini bir seylerin üstesinden gelebilen, pek cok seyi anlayabilen, cözebilen biri gibi hissetmek ister. Kendini isleri hallederken, basarirken görmek ister.

Cocugunu kötüden korumayi basardigini, onun icin iyi olani sagladigini görmek ister ve böyle isterken, kendini tam tersini hissederken buldugu daha cok olur.

Hep ne kadar cok seyi kontrol edemedigini, degistiremedigini, ne kadar cok seye anlam veremedigini, ne kadar cok sey karsisinda aciz kaldigini görür, yani kendini görür, tanir,kendi mahiyetiyle karsilasir; acizligi ve zayifligiyla.

Insan acizligini ve zayifligini ne kadar cok hissederse, o kadar muhtac bir sekilde icsel bir kuvvet aramaya baslar. Ne kadar büyük hayal kirikligi yasarsa o kadar büyük bir teselli arar. Kendi basina ayakta durmaya calismaz. Kendi kücük kuvvetinden cok daha büyük bir kuvvete tutunmak ister.

Anneligin zorlugunu derinlemesine yasarken, aradigini insan olmanin anlaminda ve Onda bulan bir annenin kaleminden..