Herkes Gider mi?: Bilmiyorsun, nasil bir boslukta oldugumu, yemin ederim ki bilmiyorsun

Ezbere bildigim insanlar omuzlarindaki yükü, birlikte büyüdügüm insanlar dertlerini, birakip gidiyor. Agrilar, sancilar. Böyle birikir insanin icine, diyorum. Sonrasi bir cicege fazlasiyla benzeyen insanla karsilasma zamani. Her sey olabildigince güzel, bir sokak cocugunu sevindirecek kadar.Umut oluyoruz beraber. Bir cicege cicek veriyorum. Sonrasi büyük enkaz. Herkes birilerine kendi enkazini birakip kacma derdinde, diyorum. Sonrasi aylarca süren sanci, agri. Annem cay yapinca geciyor ama. Aile degerli sey, diyorum. Sonrasi babamin bicaklari. Huzursuzluk. Isyan biraz. Degistiremedigi seyleri kabullenemedigi icin intihar eden bir adamin hikayesi üzüyor beni. Sonra geciyor. Unutuyorum. Unutuyor herkes her seyi. Parklarda artik cocuklarin degil de alkoliklerin olmasi garip gelmiyor kimseye, diyorum. Her güzelligin cebinde bir dönüs bileti var sanirim, diyorum. Biraz daha icmek bunun sonrasi. Sarhosken yeni insanlarla tanismak. Kafam bir yildiz kadar güzel, herkes gider mi, diyorum. Bu sorunun herkesi kacirdigini fark ettim. Bilmekten korkuyor insanlar, diyorum. Yok yok. Duymaktan. Her güzel seyin bir sonunun olmasinin bir sonu olmamasi, korkutuyor insanlari, diyorum. Sonrasi biraz daha sarhosluk. Cevapsizlik. Dayanilmaz bir döngü bu. Yalniz öleceginin farkinda olan herkes, yalnizlastirmaya calisiyor kendini. Her kalabalik cadde, eninde sonunda bosalacak, diyorum. En sevdigim sarkilar bitecek, annem bile gidecek. Ölecegiz, diyorum. Korkunc bir gercek bu. Farkina vardiklarimdan kacmak bunun sonrasi. Sonrasi bos vermek ve icmek biraz daha, sarhosluk. Hazir kafam bir yildiz kadar güzelken, soruyorum, herkes, gider mi


Die Menschen, die ich in und auswendig kenne, lassen ihre Lasten auf ihren Schultern liegen, die Sorgen der Menschen, mit denen ich aufgewachsen bin. Die Schmerzen, der Schmerz. Ich meine, so wächst im Inneren der Schmerz...