Pinhan

"Pinhan!" dedi Dürri Baba. Sesi yaprak kimildatmayan saba rüzgari gibi doldu odanin icine.

"Pinhan!" dedi cocuk üst üste üc kere. Ilk kez bu ismi söylerken, farkinda olmadan el cirpti; omuzlari sevincle oynadi; yüzünde gonca güller acti. Ikinci kez söylerken duruldu, az evvelki taskinligindan utandi. Ücüncü kez söylerken, ates basti dilini, damagini; dudaklarinda buruk bir tat kaldi. Beti benzi kül kesildi. O zaman Dürri Baba, kollarini iki yana acip, olan biteni izleyen dervislere dogru dönerek, "Nicedir adini bekler dururdu. Velhasil adi da onu. Iste bugün kavustular birbirlerine. Adi Pinhan olsun bundan böyle" dedi.

Elif Safak, modern ile mistik olani birlestirebilen bir yazar.
-Boyd Tonkin Independent-

... Birbirlerini cekemeyen uygarliklarin yüzyilinda, bir ayagi Bogaz'in dogusunda, digeri batisindayken nasil denge korunur?
Elif Safak bu ikilemlere, tek bir mücadelenin kadini olmayi reddederek gögüs geriyor. Ülkesinin genel durumunu göz önünde bulundurarak, sürekli olarak bellek, gelenek, din, ulus, yenilik, dil ve kimlik hakkinda kendini sorguluyor.
-Amin Maalouf-