Piraye

Diyarbakir...
Dar bir esikten gecip geldim sana. Huzurundayim. Hosgörü kapini acik tut.
Bil ki direnmem sana degildi.
Altin tepside sunulan aci serbetti beni ürküten.
Devrimci ruha sahip Pirayenin Istanbuldan kopmak istememesini yadirgama. Anadolunun en ücra köselerine bile kosa kosa gidecek yürege sahipti o.
Ona ters düsen Diyarbakir degil, Diyarbakir konaklarina gelin olmak.
Agaliga, beylige kulaklarini tikamis, halktan yana, özgürlük asigi, yüzü insana dönük; ama deneyimsiz, toy, gencecik bir kiz...
Anlamaya calis onu.
Kücücük bir kum tanesi, bedenine yerlesen. Ya özümseyeceksin ya da irinlesecek derinliklerinde.
Sancili kivranislarla ativereceksin uzaklara. Geldigi yere, belki de bambaska diyarlara savrulup gidecek.
Onun sende kalmasini sagla. Kol kanat ger gurbetten gelmis konuguna. Anli sanli Diyarbakir, bir Pirayeyi barindiramadi, dedirtme kendine.