Ksiega smiechu i zapomnienia

Ksiega smiechu i zapomnienia jest, jak chce sam jej autor, powiescia w formie wariacji. Konotacje muzyczne oznaczaja, ze Kundera krazy wokol nieuchwytnego tematu, snujac siedem oddzielnych pod wzgledem fabularnym opowiesci. Powiedziec, ze owym glownym tematem jest smiech i zapomnienie to w tym wypadku nie powiedziec nic.
Pisarz prowadzi nas przez swiat swojej powiesci w rozpoznawalnym na pierwszy rzut oka stylu - stylu gesto zabarwionym swobodnie potraktowanymi watkami erotyczno-milosnymi, stylu, w ktorym realizm potrafi w zaskakujacych momentach nabierac cech magicznych. W tle nieodmiennie rozgrywa sie historia komunistycznej Czechoslowacji. Kwestie filozoficzne i egzystencjalne sa w tej ksiazce potraktowane z lekkoscia i ulotnoscia. Mniej lub bardziej codzienne problemy bohaterow to zawsze ilustracje do jakiegos pytania, ale kazde z pytan traci ostrosc od razu, gdy na horyzoncie pojawia sie mozliwosc zadania nastepnego.
Z Ksiegi smiechu i zapomnienia mozemy dowiedziec sie chocby czym jest litost, uczucie bez zrozumienia ktorego, nie sposob wedlug autora poznac ludzkiej duszy. Kundera naturalnie takze jej nie poznaje, ale podczas lektury ma sie wrazenie, ze jest z nia zaznajomiony dosc blisko.
Ksiega, jak dosadnie sama siebie nazywa, jest znakomita i oryginalna, napisana z niezwykla klarownoscia i inteligencja, ktora zaprasza nas do bezposredniego wejscia w jej swiat. Jest to takze powiesc dziwna ta dziwnoscia, ktora przyciaga i nie chce puscic.
John Updike
Ksiega smiechu i zapomnienia okresla sie mianem powiesci, ale w rzeczywistosci jest ona troche basnia, troche esejem krytycznoliterackim, troche traktatem politycznym, troche ksiazka muzykologiczna, a troche autobiografia. Moze jednak nazywac sama siebie jakkolwiek sie jej zywnie podoba, bowiem cala jest genialna.
John Leonard, New York Times
Milan Kundera (ur. 1929) - jeden z najbardziej znanych pisarzy czeskiego pochodzenia. Uczestnik Praskiej Wiosny. Dwukrotnie wstepowal do Czeskiej Partii Komunistycznej i zostawal z niej wydalany. W 1975 roku wyemigrowal do Francji. W 1981 roku przyjal obywatelstwo francuskie. W 1990 roku opublikowal swoja ostatnia powiesc w jezyku czeskim. Od tej pory pisze tylko po francusku i nie pozwala tlumaczyc na jezyk ojczysty swoich nowych ksiazek. Do najbardziej znanych dziel Kundery naleza powiesci: Zart (wyd. 1967), Smieszne milosci (1970), Zycie jest gdzie indziej (1973), Ksiega smiechu i zapomnienia (1978), Nieznosna lekkosc bytu (1984) oraz Niesmiertelnosc (1990), a takze esej Sztuka powiesci (1986).