Nie swieci

Luty 1940 roku. Dworzec w Warszawie. Na oczach Alfreda Zajdorfa, wowczas jedenastoletniego zydowskiego chlopca, hitlerowcy dokonuja egzekucji jego ojca. Zrozpaczonego i zagubionego sierote ratuja Polacy.
Wspomnienia Alfreda Zajdorfa sa swiadectwem swoistego wtapiania sie w okupacyjna rzeczywistosc owczesnej Warszawy, przyspieszonego dojrzewania, nabywania umiejetnosci kamuflazu. Autor z fotograficzna precyzja opisuje zycie warszawskiego polswiatka misternie powiazanego z okupantami, kolaborantami i polskim podziemiem niepodleglosciowym. Nie brakuje tez opisow haniebnych praktyk szmalcownikow, ludzi bez skrupulow zerujacych na nieszczesciu Zydow ukrywajacych sie w Warszawie. Przed takimi ludzmi Alfred Zajdorf byl chroniony przez Polakow.

Nie swieci... sa wspomnieniami bardzo cennymi, poniewaz ubywa naocznych swiadkow tamtych czasow. Ponadto sa wyrazem wdziecznosci dla wcale niemalej grupy Polakow, ktorzy z narazeniem zycia swojego i swoich bliskich ratowali przesladowanych Zydow.
Jacek Wojciak

Alfred Zajdorf urodzil sie w Lodzi w 1928 roku. Lata okupacji przezyl dzieki pomocy zyczliwych Polakow w Warszawie i na Lubelszczyznie. Po wojnie wrocil do rodzinnego miasta, gdzie ukonczyl szkole srednia i rozpoczal prace jako subiekt w branzy tekstylnej, awansujac do roli kierownika sklepu branzowego. W zwiazku z wydarzeniami marca 1968 roku zmuszony zostal do opuszczenia kraju. Osiadl na stale w Danii, zyjac z emerytury i piszac do lokalnej prasy dunskiej. W wolnych chwilach pisze tez wiersze oraz maluje obrazy na plotnie. Nosi sie z zamiarem napisania wspomnien powojennych i emigracyjnych.